در سال ۱۹۵۹ یک مهندس جوان آلمانی به نام Juppe Grote تحقیقاتی را در زمینه حرکت های ناخواسته در پل ها آغاز کرد. این حرکت ها عمدتاً لرزش های ناشی از حرکت خودروها و نیز زلزله بودند. وی یکی از مهندسین برجسته و عضو رسمی کارشناسان دولتی بود که طراحی و ساخت نسل اول ضربه گیرهای پل به نام Bridge Bearing Pads را پیشنهاد داد و ساخت آن را به صورت رسمی آغاز کرد.
تاریخچه نئوپرن
تا زمان به ثمر رسیدن دیدگاه های مهندس گوته، به مدت یک سال، مهندسین لاستیک و کارشناسان آزمایشگاهی با ایشان همکاری تنگاتنگی داشتند تا اولین ضربه گیر پل با پشتیبانی و ضمانت کمیته سازندگان ضربه گیر الاستومری (نئوپرن) به تأیید رسید و استفاده از آن از طرف دولت مصوب گردید. با کسب این امتیاز، تحقیقات و مطالعات طولانی و سخت مهندس گروته و گروهش به مدت ۲۷ سال ادامه یافت که نتایج زیر را به دنبال داشت:
- تهیه جدول کامل ضربه گیرهای پل بر اساس مبانی علمی و مهندسی
- تشکیل کمیته سازندگان ضربه گیر پل
- تأسیس اولین کارخانه سازنده ضربه گیر به نام گومبا (GUMBA)
- معرفی ماده الاستومری Chloroprene به عنوان بهترین و کامل ترین ماده موثر در ساختار ضربه گیرها و Expansion Joints یا لاستیک های درز انبساط
- استفاده از ورق های فولادی به عنوان لایه های تقویت کننده
- استفاده از چسب های همگن بابت اتصال مطمئن لاستیک به ورق های فولادی
بعد از ساخت اولین ضربه گیر پل تحقیقات در راستای بهینه سازی و تکمیل نمونه های کامل تر و بهبود مستمر در طراحی ها ادامه یافت و همچنان نیز ادامه دارد. جالب اینکه طراحی و ساخت این قطعات از سازه های پل به سازه های عظیم و حجیم ساختمانی به عنوان قطعات ضد زلزله گسترش پیدا کرد محصولات که نمونه های خاصی از آنها مورد پذیرش و استفاده قرار گرفتند. پروفسور گروته تا سال 1980 ریاست شرکت گومبا را به عهده داشت و بعد از آن به عضویت مهندسین قسم خورده و رسمی دولت آلمان در آمد که همچنان مشغول به کار می باشد.